Mijn hobby's / mijn reddende engels

"Maar wanneer doe jij dat toch allemaal?", vragen de mensen mij vaak. Wel het antwoord is simpel, ik maak er gewoon tijd voor. Mijn hobby's zorgen er immers voor dat ik bezig blijf, zowel mentaal als fysiek, en ik dus niet zoals vorige winter met een keiharde klap in een depressie beland. Een (winter)depressie zoals vorig jaar, nee dank je, dat wil ik echt geen tweede keer meemaken. En dus zorg ik er voor dat ik nuttig bezig blijf en vooral veel plezier beleef. Want dat is toch de essentie van ons leven dacht ik, plezier maken. Want als je plezier hebt, dan straal je dat ook uit, ben je een bron van energie en maak je anderen happy.

Neem nu mijn passie voor het lopen. Ik geef toe, het is misschien een beetje uit de hand gelopen van "ik wil ooit eens een marathon lopen" naar "ik heb nog een lijstje met toffe marathons die ik wil lopen", maar so what? Het is nog altijd niks extreem, het houdt me fysiek fit, reduceert aanzienlijk mijn stress (behalve aan de start van de marathon), en zorgt er voor dat ik als mama weer vrolijk de dagelijkse hectiek aan kan. Want ja, lopen geeft mij een goed gevoel en maakt van de stresskip een dartelend veulentje. Veel leuker voor mijn kinderen, want dan zaag ik niet zo veel en ligt mijn roepdrempel véél lager. Zoveel train ik nu ook weer niet hoor, maximum 3 looptrainingen per week, soms zelfs maar 2 met dan een crosstraining thuis erbij wegens gebrek aan een kinderoppas. Wanneer ik dan train? Wel, soms tijdens mijn lunchpauze en heel vaak als mijn jongste dochter zelf op sportles zit. In plaats van in de cafetaria te genieten van een heerlijke kop koffie of te nippen aan een glaasje frisse wijn, trek ik liever mijn loopschoenen aan om een rondje te lopen. Ieder zijn keuze natuurlijk, maar als je echt gemotiveerd bent om iets te doen, dan zorg je er gewoon voor dat het realiteit kan worden.

Maar genoeg nu over lopen, ik heb ook nog andere, meer creatievere hobby's, die mij vooral helpen om de donkere winterdagen te bestrijden. Mijn tweede passie is namelijk naaien. Al heb ik de voorbije maanden gemerkt dat daar behoorlijk wat voorbereidings- en opruimwerk bij komt kijken: patroon overnemen, stofjes knippen, naaien, passen, opruimen, .... Dus doe ik dit nu in verschillende etappes en verspreid over meerdere weekends. Geen ideale combinatie met een marathonvoorbereiding en dus ging ik naarstig op zoek naar een derde "tussendoor" hobby zal ik het noemen. Liefst ook eentje waar ik creatief kan in zijn, leuk is om te doen en ook nuttig is, breien dus. Mijn omaatje was er al fan van evenals ik van de truien die ze voor mij maakte, dus was de klik snel gemaakt.

En zo stond ik begin deze week, op een avond, bij Creasis in Ronse om deel te nemen aan mijn eerste breiatelier, breien voor dummies. Ik werd er gezellig onthaald, met een drankje en een stukje chocolade, en nestelde mij tussen de andere dames van alle leeftijden. Ik maakte er kennis met rechte en averechte steken, allerlei combinaties en mocht na 20 cm oefening zowaar aan mijn eerste breiproject beginnen, een lekkere dikke warme sjaal in rijstpapsteek, ook wel gerstekorrelsteek genoemd. Want zeg nu zelf, een sjaal in gewone rechte steken is toch maar saai hé. Tot 22 uur ben ik in de weer geweest met mijn breinaalden en toen ik eindelijk in mijn bedje lag, tja dan kon ik de slaap maar niet vatten. Zo blij was ik met mijn nieuwe hobby! Weer een nieuwe ontdekking, weer een nieuw avontuur, weer nieuwe dromen van een zelfgemaakte Bernadette trui en van mij als oma die in haar zeteltje sloefjes breit voor haar kleinkinderen... 👵
"En wanneer ga je dat weer doen?", hoor ik jullie al zeggen. Wel, als je binnenkort op de trein iemand in de weer ziet met breinaalden, dan ben ik het misschien wel. Kwestie van nuttig bezig te zijn tijdens het lange pendeltraject. Want lopen op de trein is niet zo gemakkelijk, mijn naaimachine kan ik niet aansluiten, maar breien, ja dat moet wel lukken.

Ze noemen mij niet voor niks DREAMING MOM.